جهانی به وسعت یک قلب

از تمام دار دنیا تنها یک چیز دارم : دوستت

جهانی به وسعت یک قلب

از تمام دار دنیا تنها یک چیز دارم : دوستت

روز معلم

یادش بخیر......

یه زمانی وقتی میرسیدیم به روز 12 اردیبهشت چقدر خوشحال میشدیم که روز معلمه و ما میتونیم با گرفتن یه هدیه کوچیک معلممونو خوشحال کنیم و از زحماتش تشکر کنیم. چقدر اون موقع درسامون سخت بودن و معلمها زحمت کش، چقدر واسه رفتن به مدرسه ذوق و شوق داشتیم. تا میرسیدیم خونه بدو بدو کتابا و دفترامونو پهن میکردیم وسط خونه که چی؟ امروز مشقام زیاده، فردا امتحان دارم باید درسامو بخونم. 

معلم شده بود واسمون یه اسطوره که هرچی میگفت درست بود. انگار که حرفاش مصداق آیه ی قرآن بودن ولی حالا...

12 اردیبهشت شده روز مسابقه با همکلاسی سر گرفتن کادوی گرونتر و رو کم کنی. تازه هرکی کادوش گرونتر باشه حتما آخر ترم نمره اش بالاتره و شاگرد اول کلاس هم میشه کتابای درسی هم که قربونشون برم تو هر صفحه کلی نقاشی و شکلک دارن و درنهایت دوخط پایینش نوشتن که این شده درس اون روز. دو روز در هفته هم که تعطیلن و دنبال بازیگوشی. نه از اون همه درس و مشق خبری هست نه سختگیری های معلم ها


کو؟؟؟؟ کجاست اون معلم زحمت کشی که بهش بگیم روزت مبارک؟؟!!!!

نظرات 1 + ارسال نظر
یک ماما با چکمه های سفید سه‌شنبه 12 اردیبهشت‌ماه سال 1391 ساعت 01:15 ب.ظ http://newmidwife.blogsky.com/

حرف دلمو زدی.....

تو هم یادته
پس تو چرا حرفتو نزدی؟؟!!! اشکال نداره من به وکالت از تو نوشتم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد