تقدیم به مادر شوهرم

این پستو مینویسم مخصوص مادر شوهرم که این همه بهمون لطف داره و محبت میکنه. مادر شوهرم یه زن تنهاست که بعد از فوت همسرش خیلی ضربه خورده و سختیهای زیادی رو متحمل شده که خداروشکر الان خدا مزد زحمتهاشو داده و دو تا پسر شاخ و شمشاد داره که یکیشون که همسر بنده باشه مهندسه و تقریبا مسئول خانواده (البته نینو پسر دومه ولی چون داداشش پیش ما نیست تو بیشتر مواقع اون مسئوله) و دومی که پسر بزرگشه دانشجوی دکترای یکی از بهترین دانشگاه های تهران. عمه خانم هم که گفته بودم ماما تشریف دارن و در شرف زدن مطب و ورود به بازار کار (چند وقت دیگه هم امتحان کنکور ارشد داره که ازتون میخوام واسه موفقیتش دعا کنید).  یه عروس خوب هم داره (خوددددممممممم) که داره واسشون یه نی نی خوشکل میاره

داشتم میگفتم مادر شوهرم به خاطر ضربه روحی شدیدی که بعد از اون جریان بهش وارد شده و بخاطر اینکه خیلی زن توداریه و بیشتر غم و غصه هاشو تو خودش میریزه یه جورایی بدنش ضعیف شده و با کمترین چیزی عکس العمل نشون میده. ولی با همه اینها زحمت بیشتر کارها گردن خودشه و ما حتی واسه ناهار خوردن هم مزاحمش میشیم (البته خودشون هم دوست دارن ما کنارشون باشیم). اون عادت نداره که قربون صدقه کسی بره و محبتشو بروز بده ولی همیشه بهم نشون داده که واسش عزیزم و دوستم داره (حداقل من اینجوری فکر میکنم) مثلا کافیه که بگم خیلی وقته که یه غذایی رو نخوردم مطمئناً فرداش واسم درستش میکنه یا همین چند روز پیش که با عمه خانم رفته بودیم بیرون و بعدش یه سری به بازار میوه و تره بار زدیم و اونجا من توت فرنگی دیدم. قیمتش هم مناسب بود ولی چون مسیر اونجا تا خونه زیاد بود ماهم هنوز تو بازار کار داشتیم ترجیح دادم نخرم و وقتی اومدم خونه فقط گفتم توت فرنگی دیدم قمتش اینقدر بود. دیدم دیروز با وجود پا درد و کمر دردی که داره رفته واسم خریده که نکنه دلت خواسته و نخریدی. البته این جریانا و محبتاش فقط مختص الان که باردارم نیست و از اول همین جوری بوده. منم از اینجا ازش از ته دلم تشکر میکنم و روی ماهشو میبوسم و براش از خدا آرزوی سلامتی و تندرستی دارم. 

پ.ن: اینا پاچه خواری نبود و همش عین واقعیته و من واقعا احساسمو گفتم.